شرط نصف دارایی به معنای این است که شخصی که قصد ازدواج دارد باید نصف دارایی خود را به همسر خود واگذار کند. این شرط در برخی از جوامع و فرهنگ‌ها مانند ایران برای حفظ تعادل و توازن اقتصادی و اجتماعی بین زوج‌ها اعمال می‌شود. در ادامه به بررسی دقیق تر شرط نصف دارایی خواهیم پرداخت.

شرط نصف دارایی چیست 

بسیاری از افراد هنگام به ثبت رساندن عقد رسمی به شرایط عقدنامه توجه کافی نمی کنند. افراد بسیار کمی هستند که صفحات قباله ازدواج را به طور کامل مطالعه کنند. حتی برخی از افراد اطلاعات کلی از شروط ضمن عقد خود ندارند! شرط تنصیف دارایی یکی از این شروط است. اما شرط نصف دارایی به چه معنا است؟ به زبان ساده در صورت قبول این شرط، مرد متعد میشود نصف دارایی خود را به نام زن کند.

به طور دقیق تر، این شرط در هشتمین صفحه از قباله ازدواج واقع شده است. در صورت امضا زیر این شرط مرد موظف میشود که چنانچه بدون وجود سوء رفتار یا استنکاف از سوی از برای انجام وظایف زاناشویی، درخواست طلاق کند، باید نیمی از دارایی خود را که در زمان ازدواج با زن بدست آورده است را، به نام کند. در غیر این صورت نمی تواند از زن خود طلاق بگیرد. در حالت عادی مرد موظف به انجام این کار نیست و تنها به دلیل وجود این شرط در قباله ازدواج موظف به انجام این کار می شود.

شرط نصف دارایی در طلاق

در حقیقت این شرط تنها در هنگام طلاق کارایی پیدا می کند، چون منوط به طلاق است. بنابراین در صورتی که زوجین از یکدیگر طلاق نگیرند، بود و نبود این شرط تفاوتی ندارد. به عبارت مرد در هیچ صورتی به جز طلاق ملزم نیست نصف دارایی خود را به نام زن کند.

یکی دیگر از نکات مهم در مورد این شرط این است که تنها در صورتی محقق می شود که در خواست طلاق از طرف مرد باشد. بنابراین در صورتی که زن درخواست طلاق داشته باشد هم نیازی به اجرای این شرط نیست.

در کنار اینکه درخواست طلاق باید از سوی مرد باشد، همچنین زن باید وظایف زناشویی خود را به درستی انجام داده باشد. در غیر این صورت اگر مرد ثابت کند که زوجه از این موارد تعدی کرده است می تواند شرط نصف دارایی را باطل کند.

جالب است بدانید از نظر لغوی نصف در عبارت دقیق تر به معنی 50 درصد یا کم تر است. بنابراین دادگاه می تواند با توجه به صلاحدید درصدی پایین تر از 50 درصد را تعیین کند. همچنین در این شرط ذکر شده است که مرد می تواند به جای نصف اموال خود معادل آن را پرداخت کند.

نکته مهم دیگر این است که اگر مرد دارایی را پیش از ازدواج به دست آورده باشد شامل این شرط نمی شود. چون این شرط مربوط به دارایی حاصل از ازدواج است. و تنها هر آنچه در این بازه زمانی به دست آمده است را شامل می شود.

در نهایت اگر در هنگام طلاق دارایی مفقود یا دزدیده شده باشد شامل این شرط نمی شود. چون این شرط مربوط به دارایی مرد در هنگام  طلاق است. علاوه بر این در صورتی که فرد دین یا بدهی داشته باشد، این مسئله مقدم است و می تواند اول بدهی خود را با دارایی خود پرداخت کند. سپس شرط نصف دارایی به هر آنچه که باقی بماند تعلق می گیرد.

نکات بسیار مهم دیگری نیز در مورد شرط نصف دارایی وجود دارد که یک وکیل ایده آل با آگاهی از آن ها می تواند از حقوق مرد یا زن دفاع کند. وکلای ما در گروه وکلای دادسان با به کارگیری تجربه و تخصص خود بهترین خدمات در این زمینه را ارائه می دهند.

شرط نصف دارایی در سند ازدواج

در ادامه متن شرط تنصیف دارایی در سند ازدواج را می خوانیم:

ضمن عقد ازدواج، زوج شرط نمود هرگاه طلاق بنا به درخواست زوجه نباشد و طبق تشخیص دادگاه تقاضای طلاق ناشی از تخلف زن از وظایف همسری یا سوء اخلاق و رفتار او نبوده، زوج موظف است تا نصف دارایی موجود خود را که در ایام زناشویی با او به دست آورده یا معادل آن را طبق نظر دادگاه بلاعوض به زوجه منتقل نماید.

قانون نصف دارایی زوج

به طور مستقیم هیچ گونه قانونی در این زمینه وجود ندارد و مرد تنها با امضای این شرط در عقدنامه موظف به رعایت آن می گردد. بنابراین در صورت حذف این شرط از سند ازدواج، مرد هیچ وظیفه قانونی در قبال آن ندارد.

جمع بندی

شرط نصف شدن دارایی مرد یکی از شروطی است که در قباله ازدواج بیان شده و زوجین آن را امضا می‌کنند. زن و شوهر با امضا زیر این شرط توافق می‌کنند که زوجه در اموالی که شوهر بعد از ازدواج به دست می‌آورد سهیم باشد. امیدواریم با مطالعه این مطلب بیش از پیش با این شرط ضمن عقد آشنا شده باشید.